donderdag 20 juli

In alle vroegte wordt ieder gewekt en vandaag ging dat voor Ruben wel op een heel speciale manier. In optocht kwam groot en klein met pannendeksels, triangel, fluit en belletjes om zijn 12de verjaardag vrolijk te beginnen. Na alle felicitaties in ontvangst genomen te hebben maakte we ons klaar voor onze klus. Tijdens het ontbijt werd kort besproken wie waar wordt verwacht en welke taak er op ons stond te wachten. Bouwen: dat staat deze reis centraal. Niet alleen in de letterlijke zin, maar bouwen aan veel grotere dingen wat voor ieder afzonderlijk al een 'reis' is.
Allereerst bouwen we aan een toekomst voor Magda, Loti, Brigi en Mogdi. Het huis in Nadar krijgt al steeds meer vorm. Wim, Bennard en Lodgi gingen weer verder aan een vloer in 2 kamers van het huis. Verder werd de klus van het schuren afgemaakt op een deur en ramen van de naastgelegen schuur/zomerhuis waar Brigi en Mogdi op uitkijken uit hun nieuwe kamer. Na een aantal dagen is er zicht gekomen op het afwerken van die klus namelijk het schilderen, wat toch eigenlijk wel het leukste werk is. Henny, Brigita en ik (Jenet) zijn er met veel plezier aan begonnen en de kleur blauw werd steeds beter te zien. Niet alleen op onze kleding, handen en gezicht, maar het meest nog op de kozijnen en de deur gelukkig.
Op het terrein van Casa Lidia is ook verder gewerkt aan het opruimen van hout, er is een nieuw Hollands houten trapje gemaakt, hout sjouwen, onderhoudswerkzaamheden aan, op of in diverse gebouwen op het terrein.
Tijdens de koffie kwamen we bij elkaar op het terras van Casa Lidia om daar al zingend de prachtige taart te ontvangen die Addy en Andrea voor ons gemaakt hebben. Overheerlijk en met liefde gegeten door ons allemaal. Ruben werd overladen met cadeau's en na een korte pauze hervatte we weer ons werk.
Om half 1 was de lunch gepland die we afsloten met een mooi kinderlied wat goed past bij het doel van deze reis: Lees je Bijbel bid elke dag zodat je groeien mag. Zo ook hier, maar dan voornamelijk met elkaar lezen, bidden, zingen en persoonlijk groeien. Bouwen aan de persoonlijke relatie met God en de relatie met anderen om ons heen. Bouwen aan inzichten en delen van persoonlijke opvattingen en ervaringen om een ander op te bouwen en te bemoedigen.
Vanmiddag bouwde we op een heel andere manier. We bouwde aan een fijne sfeer en mooi contact met de Roemeense kinderen. Ongeveer 18 kinderen kwamen voor een spelletjesmiddag die door Annemieke, Henny en Jorina tot in de puntjes was voorbereid. Kleuren, nummers en opdrachten brachten alle Nederlandse en Roemeense kinderen bij elkaar en samen hadden we de grootste lol. Ruben trakteerde op heerlijke ijsjes die bij de temperatuur van deze dag meer dan welkom waren. We zongen het verjaardagslied en ook de Roemeense kinderen zongen hun verjaardagslied voor Ruben. Als afsluiting op de middag gingen alle kinderen blij met een medaille en een zakje snoep naar huis.

Naast al dit moois bouwde we, misschien wel zonder dat we het altijd door hebben ook aan heel andere dingen. Onderlinge vriendschappen bijvoorbeeld. De urenlange spelletjes werken daar enorm aan bij. Tot in de kleine uurtjes wordt er 'gespeeld' en de kinderen proberen zo snel mogelijk na het eten nog een spelletje te doen want door de late etenstijden in de avond is het al snel bedtijd.

Ook bouwen we aan bijzondere gesprekken. Je leert elkaar steeds beter kennen en door de openheid en wederzijds respect groeien de gesprekken tot een bijzonder niveau. Ook bouwen aan een fijne samenwerkingen en algemene ontwikkeling, want wie kan het ons nazeggen eigenhandig jongen van een Hop vast gehouden en 50 x gefotografeerd te hebben? Het vrouwtje met haar mooie kammetje en prachtige vleugels had 3 jongen onder de dakpannen van het huis in Nadar een onderkomen gegeven. Door de keus van het vervangen van het 70 jaar oude dak zijn de dakpannen en spannen vandaag grotendeels van het huis verwijderd en zo kwamen de jongen dakloos te zitten. In al onze goedheid hebben we de jongen in een voor ons gevoel veilig mandje met stroo gezet en in de boom gehangen maar al gauw bleek dat geen goede oplossing. De jonge vogeltjes lieten zich uit het mandje vallen maar konden nog niet vliegen. Gelukkig zitten ze nu dankzij Wim op een veiligere plek: onder een dakpan van de schuur/zomerkeuken naast het woonhuis.

Zo bouwen we elke dag op onze eigen manier aan onszelf en aan de toekomst van het gezin en aan Casa Lidia en haar terrein. Met veel plezier of in elk geval tevredenheid doen we onze taken. De temperatuur loopt op vergeleken met de achterliggende week maar werken blijft nog mogelijk.

Vanuit Spinus ontvangt u een hartelijke groet,
Namens de groep,
Jenet